Kendi etimi ezdiğimden yarımdır kanadım Blog

0

Ya gerçekten yalnızsak?

Yalnızlığın kendi içinde biriktirdiği kelimeler takılıp kaldı düşüncemin ucuna. Akşamdan kalan çamaşırları sabah ayazında sermeyi düşlerken, çamaşır yerine yalnızlığın içinde barındırdığı kelimeleri mandallamışım. Onun bunun hikayesi, düş kırıklığı, umutsuzluğun adı derken, ‘yalnızlık’ avazını da...

0

Ağırlığımca eksik

Umuda açılan pencereleri bir bir kapadım. Gömülüp karanlığa geleceğe ışık tuttum.  Etimi kavurup kendime sundum.  Gözkapaklarıma oturan güneşi hiç bir zaman itemedim.  Şimdi neresindeyim zamanın? Olmam gereken yerde, olmam gereken kişimiyim? “Sorgulamalar içinde sorgulamalara...

0

kendimce yeni yollar

İnsan kendisine fazla gelir mi?  Bugün bir kaç kez bu cümle üzerinde gidip geldim. İnsan kendisine fazla gelip ‘ee yeter artık’ diyebilir mi? Sanırım bu biraz zor. Neden zor olduğunuda kendimce söyleyebilirim sanırım. İnsan...

0

aldım başımı yastığa gömdüm, ya sonra? 

Susamıyor insan, bozguna uğramanın huzursuzluğundan çığlık basıyor yaraya. Gün batımında bir yudum umut içmenin düşleriyle ilerletiyor yaşamını… Aslında bugün biraz başka şeylerden bahsetmek istiyorum. İnsan, yaşamının farklı zamanlarında, bazı nesne ya da canlılara olan...

0

bir kasırga öncesi olabildiğince; neysek ikimiz

öyleyiz ya yine. Ama ben, ben değilim. Unuttun mu?“Olabildiğince sağlam bir gece, üzerime düşüyorum delice. Kaybolan ne varsa düşlerim içinde, iki kelimeyle harmanlanıyorum etimde. Nedir bu başımı başımdan ayrı sürükleyemeye çalışan sürtük gölge! Benimle...