bir kasırga öncesi olabildiğince; neysek ikimiz

öyleyiz ya yine. Ama ben, ben değilim. Unuttun mu?“Olabildiğince sağlam bir gece, üzerime düşüyorum delice. Kaybolan ne varsa düşlerim içinde, iki kelimeyle harmanlanıyorum etimde. Nedir bu başımı başımdan ayrı sürükleyemeye çalışan sürtük gölge! Benimle işinin bitmediğini anlatmaya çalışsada, iki kova suda boğuyorum kendisini farkında değil. Akıp giden suya bulanınca, bir süre kalıveriyor olduğu yerde. Neyse gün geliyor çıkıyor yine bir gölgenin peşinden. Yine çıktı utanmaz sürtük. Ayırdığı bacaklara kafatasımı sokma derdinde bu kez! Yanlış yerlerdesin, yanlış uçlarda kanat çırpıyorsun dememe aldırmadan duruyor gölgemin bir ucunda. Onu bunu bırak gölgemde az biraz zarar görüyor. Bazen uzun bacaklı, bazen kısa bacaklı oluyor ya pek aklım almıyor doğrusu. Her neyse ne, bu gölge bana sığmaz! Gölgeler peşimi bırakmaz.”