Ağırlığımca eksik

Umuda açılan pencereleri bir bir kapadım.

Gömülüp karanlığa geleceğe ışık tuttum. 

Etimi kavurup kendime sundum. 

Gözkapaklarıma oturan güneşi hiç bir zaman itemedim. 

Şimdi neresindeyim zamanın? Olmam gereken yerde, olmam gereken kişimiyim?

“Sorgulamalar içinde sorgulamalara yer ayırıyorum. Kendime ayırdığım düşünceleri bir güncede haykırmaya çalışıyorum.”
“Kaçık ruhumu kilitlesem evin bir kenarına yine buluyor beni. Bırakmıyor ruhumu ayırmıyor kendisini benden, bu bedenden.”
“Ağırlığımca eksik bir ben taşıyorum içimde. Oradan oraya savuruyor beni. Her düşüşümde bir öncekinden daha belirgin yaralar bırakıyor…”