Aynıların aynasısınız
Bazı insanlara ulaşılmaz… ulaşılamaz çünkü! Baktıkları pencere hep aynı yeri görür aynı yolları aynı çatıları aynı kedileri. Aynı kuşları seyrederler, her gün aynı güneşe hoşçakal derler. Her gece aynı yıldızı bulup gökyüzünde yeni bir dilek dilerler. Bazıları aynı güne yüzlerce kez aynı uyanırlar. Aynı bardaktan aynı anda aynı yerde çay içerler. Aynı gün aynı şeyleri yaparlar. Aynı gün mutlu olur, aynı gün mutsuz olurlar. Bazıları hep aynı yerden bakarlar evrene. Gördükleri, onayladıkları herşeyi doğru kabul ederler. Senin doğrunu, senin onayını görmezden gelirler. Bazıları hep çok bilir! Hep bilir en iyisini bilir. Onun dışında bilen yoktur onun bildiklerini. Hep iyidir hep iyi niyetinden gelmiştir başına bişeyler çünkü o kendisini hep öyle zanneder. Yüreği kirlenmesin diye sözcüklerini hep kulağında taşır. Bazen de kulağında gezdirdiği sözcükleri pencere kenarına oturtur, çiçeklerine su yerine sözcüklerini damlatır. Aynı yerden gördüklerini aynı kişiler sanar çoğu zaman. Gökyüzüne çok bakar, bakar bakmasına da bulutlarla birlikte hayal kurmayı unutur. Hayal kuramaz ki o… gerçeği karıştırır mikseriyle. Epeydir sakladığı pazar poşetlerini her pazarlık alışverişinde cebinde taşır. Portakal poşetine patates koyamaz. File limonu alamaz. Yapacaklarını bilir fakat yapamaz. Aynı yerden bakar gökyüzüne, aynı pencereyi aralar her sabah. Düşleri kovar gerçeğe kucak açar.
O yüzden ulaşamam ben onların hayatlarına. Avuçlayamam aynı anların aynı toprağını. Benim pencerem her gün yeni yerlere açılır çünkü. Benim yıldızım her gün başka yerden gülümser bana bazen bir çocuğun gözünden bazen annemin sözünden. Olamam ben hep aynı. Aynı yerde aynı anlarda aynı şekilde kalamam. Söz verdim bulutlara daha başka yerlerden hayallerimi yollayacağım onlara.
