Tuluma
Tulumuma, 💌📝 Parmak ucumda bir kedi kalemi takip ediyor deli deli. Benim kedim akıllı olur mu? aynı günde doğmuşuz tesadüf eseri.♥️ Minik burnuyla kağıt kokluyor, az duraklayınca kaleme pati atıyor, arada sırada masada geziniyor...
Dediler ki, ‘İncedir dünya, dokunurken daha narin olmalısın.’ Dünya nasıl ince olur? Dünya nasıl ellerimde kalır? durum işte tam da böyleyken, biri çıkıverdi karşıma! ‘-Hop hey sen! geçmişten dünyalı! otur baş ucuma, yasla kollarını...
— Pencerede yağmur, kirpiklerimde damlacıklar, dudaklarımda tuzlu ıslaklık… İçiminde umutsuz kaygı, kırık kelebek kanadı. Ruhumda acının pişmanlığı, tenimde cevherin parlaklığı. Duvarlarda mahzenin gizemi, pencerede hayatın perdesi. Yastığımda ıslaklığın kokusu. Denizin topuk sesi, martıların kahkahası....
Dokunma oraya, sana ait değil orası. Bal sürüp yalama etimi, arılar iz bıraktı hücrelerimde. Senin değil orası. Dokunma sakın… Senin sokağın, senin kurduğun hayalin değil o beden! Ağzı kokmuş, çürümüş parmaklara sürme ellerini. Bakma...