kendimce yeni yollar

İnsan kendisine fazla gelir mi? 

Bugün bir kaç kez bu cümle üzerinde gidip geldim. İnsan kendisine fazla gelip ‘ee yeter artık’ diyebilir mi? Sanırım bu biraz zor. Neden zor olduğunuda kendimce söyleyebilirim sanırım. İnsan kendisine fazla gelecek kadar negatif duygular yaşadığını ya da yaşattığını kabul etmeyebilir. Belki bu nedenden dolayı kendisine fazla geliyormuş gibi hissetmez. Ama ben bazı durumlarda kendimi taşıyamıyorum. Şimdi kendimi nasıl taşınmayacak hale getiriyorum anlatayım. 

“Oradan buradan,

geçen arabadan 

esintiyle gelen kokudan.”

Yani aslında tüm yaşadığım olaylar içinden bir çok yük seçip kendime bindiriyorum. Sonra ilk merdivende çöküveriyorum geçmişin keşkelerine. Omuzlar ağırlıktan yığılıyor avuçlarıma. Başlıyorum kendime saydırmaya. Hadi bir iki üç aynı şeyleri yaptım, inadımdan vazgeçmeyip yine niye aynı şeyleri zorluyorum? Sonra asılıp merdiven korkuluklarına çıktığım basamakları fışşşş diye kayarak geçiyorum. Yani kendimi taşımak için uğraştığım tüm duyguları yeni bir ağırlıkta içimin çöplüğüne bırakıyorum. Ah içimin çöplüğü! Yakıp, yıkıp söndürdüğüm yükleri bir güzel çöplüğümde ağırlıyorum. Külleri fazla ağırlık yapmaz diye atmadım hiç birini. Ayrıca duygularım fazla donarsa, gözyaşım kaymasın diye iki avuç kül dökerim kirpiğimin önüne. 

İlkokula yeni başladığımda kış mevsimi sık sık karla buluştururdu. Bizim sokağımızın çıkışında bir bayır vardı. Gece ayazlarından sonra sabahları bayır buz keserdi. Aman çocuklara zarar gelmesin diye mahalle sakinleri sobadan kalan kömür küllerini buzlu yola boşaltırlardı. Onu anımsadım bu satırları yazarken. Şimdi yakınlarımızdan başka öyle ince düşünen kimse kalmadı. 
Neyse işte içimin yükleri taşınmayacak hale geldiğinde kendime fazla geliyorum. Sanki etim ağırlaşıyor. İçim çürüyor belki ya da kuruyor. Böyle zamanlarda çevrem hemen nasıl hissettiğimi anlıyor. Çünkü ben hiç bir zaman duygularını saklayan biri olamadım. Öyle anlarda duyduğum aynı ya da birbirine benzeyen cümleler oluyor sizinle paylaşmak istedim.

“Fazla düşünme, küçük detayları içinde büyütme, herkes iyi olmak zorunda değil,  herkese yardım edemezsin, duygularını kenarı bırak mantığını hareket ettir, küçük kız çocuğu değilsin, hayat böyle üzme kendini, hayal kırıklığını sen kendin yaratırsın, çok değer verme, içinden geldiği gibi yap, üzme tatlı canını, herkes senin gibi düşünmez, buda dert mi?”

Cevap: E HİÇBİRİ

Diyerek günceyi sonlandırıyorum.

Kendimi taşımanın yollarını arayacağım.