yorumsuzlarda bu sabah kan var

Günün karanlığından, gecenin umursamazlığından ve ülkenin paramparça hallerini görmekten yoruldum. Her geçen günün ardından büyük umutlarla uyanılan sabahları artık acı kaplıyor. Artık hüzün her gecenin üzerine, ateşten bir battaniye gibi kendini bırakıyor. Acılar yaşanıyor yurdumda, acılar paylaşılıyor…

Neden kimden demekten alıkoyamıyorum kendimi. Hala ne için savaş veriyoruz? Hala ne için ülke topraklarına sarılıyoruz. İktidarın kendini savunmak için yaptığı konuşmaları dinlemek, okumak ve hatta görmek dahi istemiyorum. Nasıl bir ülkede çocuk yetiştiriyoruz. Nasıl bir ülke için kan revan için adımlar atıyoruz. Gecenin bir anında bomba haberi ile uyuyup, sabahında yayın yasağı konulmuş bir konu için ağzımı kapatıp götümüzün üstüne oturuyoruz.

Kim için? yorum yapmak artık zor.

Yorum yapmak ciddi anlamda yaralayıcı.

Yapamıyorsun, düşünemiyorsun, düşleyemiyorsun.

Geriden geriye saymaktan vazgeçemeyen yurdumun, olduğu yerde kalmayı bile başaramadığını, daha gerilere en gerilere doğru yol aldığını görmek ve böyle bir iktidara karşı durup, yine onlar için yeni çocuklar yetiştirmek acı veriyor. Dağın bir ucuna çıkıp avazım çıktığı kadar bağırmak istiyorum.

Görün, yaşanılanları görün. Açın gözünüzü bakın etrafınıza neler oluyor?

Bir ağacın gölgesinde uyumak iyi gelir fakat ağaç kesilince, gölge kaybolunca güneşin ışığında cayır cayır yanmaya mahkum olacaksın.

Lütfen uyan yurdum. Uyan!

Topraklara daha fazla kan bulaşmadan uyan…

(İstanbul \ 10 Aralık 2016)

Sevebilirsin...

Bir Cevap Yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir