a v u ç

Bir yere bağladım kanadımı

Olmayacak bir düşe

Yaşanmayacak bir hayata

Belki sallanacak bir ağaca

Öyle bir yer edindim ki, kendimi sallamanın huzurunu yaşadım.

Bazende salıncağın üstünde dipsiz uçurumların endişesini kendime yaşattım. Çözemediğim bir düğümü, çözemediğim için aynı yerden binlerce kez daha bağladım. Ellerim kanaya kanaya düğümlediğim  acı halatı, gün geçtikçe bedenime dolandı. 

Acıyla avazım çıktığı kadar bağırdım. Halat ağzıma dolandı.

Sustum.

Zaten susmayı kendi avuçlarımla öncesinde öğrendim.

Avuçlarımın ağzıma yapıştığı günü hiç unutmam. Çığlığımı bastırmanın tek yolu buydu. Benden ayrılan sesler ağzımla buluşuyor, ağzımdan ayrılan haykırışlar avuçlarıma yapışıyordu. 

Avuçlarım… 

Çığlığımı bastıranlarım.

Sesimi gizleyenlerim.

Nefesimi hissedenim.

avuçlarım…