de(ğ)lim–]

“-Deli olduğunun farkında mı? Bunu bilebilir misiniz?
-Evet, farkında.
-Deliliğinden kurtulmaya çalışmamış mı hiç? İyileşmeye…
-Hayır, o çok sevmiş deliliğini.
-Nereden anladınız bunu?
-Bir zamanlar yatağının durduğu yerin tavanına takılı kancalardan. Kendini öldürme fikrini bu kadar çok seven biri, kendini de çok seviyor demektir. Kendini ve deliliğini…”

İşte böyle başlamış onun hikayesi…

Kadın değilim ben,
Doğurmadım, sevişmedim,
O kapıdan geçmedim,
Daha içime çökmedim.
Aslında ben kasıklarımdaki sancı ve
Bacaklarımın arasındaki ıslaklık kadarım.
Ne bir eksik… Ne bir fazla.
Beni rahat bırakın.
Dilediğim kadar sevişeyim, dilediğim yerde öleyim.

                                                                         Mine Söğüt / Deli Kadın Hikayeleri