İstiklalin gizemine…

Bir eşikteyim,

banyo eşiği.

Hayatın anlamı olarak adlandırdığım bir yer burası.

Nasıl mı ?

Tüm çıplaklığımla kendimi suya sunduğum yerdeyim.

Banyo eşiği…

Hayatın anlamına bir daha anlam katmayı düşlediğim yerdeyim.

Banyo eşiği…

Anlamsız anlamLarı anlamaya çalıştığım anlarda, anlamsız anlamlar içinde anlamsızlaştım. Anlamsızlığımı anlamsızlığa sunduğum yeri suyun altı olarak anlamladırdım. Şimdi suyun içindeyim. Tenime düşen her bir damlacık, anlamsızlığıma anlam ekliyor.

Banyo eşiğindeyim,

ayaklarım soğuk, tırnaklarım kırık.

Banyo eşiğindeyim.

Kendimi izliyorum aynada.

Çürümüş derimi soyuyorum kırık tırnaklarımla.

Soyulan deriyi çiğniyorum kirpiklerimle.

Bir yerdeyim, banyo eşiği.

Hayata adım attığım yerdeyim,

babamın jiletleriyle saçlarımın kırığını aldığım yerdeyim.

İçimin kırığını kendime kavurduğum yerdeyim

Bir yerdeyim, suyun içinde

soğuk mermerin üzerinde.

Bir yerdeyim.

Hayatın anlamını hayata sunduğum yerdeyim.

Çıplak bedenimle oturduğum eşik, annemin kucağı kadar sıcak.

Kendimi yaktığım eşik, kendime sunduğum kendim kadar acı…

Bir yerdeyim.

Banyo eşiği…

Hayata adım atmaya çalıştığım yerdeyim.

Nedir hayat, banyo eşiği…

Adımın gizemi, ellerimin karmaşası,

banyo eşiği…