İstenme—di

Bu günün güncesi;

Ayna da bir yansıma, bana mı ait bilemediğim bir gölge. İçinden dışına dağılan bir kaç gölge daha. Ayak bileğinden parmak uçlarına kadar uçuşan binlerce gölge. Korktum, gözlerimi yumdum. Olmaz, olmazdı. Gölgeler benliğimi ele geçirmiş olmazdı. Rengarenk çiçekli kanatlarım vardı benim. Şimdi neredeler? Gölgeler almış çiçeklerimi kurutmuş ağzında.Gölgeler almış bedenimi kendine esir etmiş. Bugünün güncesi böyle başladı. Gözlerimi bir kaç kez tavana dikip, ardından aynayla buluşturdum. Yanılıyor olmak istedim. Yanılmak istedim. Yanılan biri olmak istedim. Çünkü ben dün gecenin karanlığında ilk kez yanıldığımı hissettim. Yorgun bedenime söylenen bir kaç cümle, içimle dışımı birleştirdi.

İstenmeyen-dimmm.

İstenmeyen olarak kalacaktım.

İstenmemek, istenmemenin ağrısı bir anda ağır geldi. Başımdan aşağıya binlerce ateş topu yağdı. Gölgeler yanımda dolaştı. İstenmediğimi hissettim.

Neden? 

Kimden? 

yoksa babamın dediği gibi dört buçuktan dolayı mı?

Yok yok istememenin ağırlığını yaşadım ya, o yetti bana. 

İstenmeyen olmanın acısını yaşadım.