Kalmadı huzurumuz, özgürlüğümüz kalmadı. Mine Söğüt’ün bir yazısında herşeyin böyle acımasızca yaşandığını bir kez daha kendime bağırdım. Sizde bağırın; ‘ Ne giyerseniz giyin. İster şort, ister kapüşonlu mont. Nasıl görünürseniz görünün. Seksi ya da...
Günün karanlığından, gecenin umursamazlığından ve ülkenin paramparça hallerini görmekten yoruldum. Her geçen günün ardından büyük umutlarla uyanılan sabahları artık acı kaplıyor. Artık hüzün her gecenin üzerine, ateşten bir battaniye gibi kendini bırakıyor. Acılar yaşanıyor...
Dediler ki, ‘İncedir dünya, dokunurken daha narin olmalısın.’ Dünya nasıl ince olur? Dünya nasıl ellerimde kalır? durum işte tam da böyleyken, biri çıkıverdi karşıma! ‘-Hop hey sen! geçmişten dünyalı! otur baş ucuma, yasla kollarını...
Gecenin bir yerinde gözümü açtım. Gölgesi pencereden içeri giren bir çok sıkışmışla karşılaştım. Birbirlerinin omuzlarına yaslanmış yaşamın gerçekliğinden uzak hayaller kuruyorlardı. Birbirine yapışmış birden fazla gövdenin, birden fazla gözüyle göz göze...
Daha dur bugün delirmek için çok erken… Yarın ülkeyi koyduğun yerde bulabilme hayali için çok geç… Günün güncelerine dahi uyanmak istemediğim, karanlık günlerin kanlara bulandığı bir gündeyiz. Ülkece bütünlük,beraberlik için omuz omuza vermeye hazırken,...
