Bu sabah gül kokusuna buladım avuçlarımı. Sonra aldım gökyüzüne savurdum ellerimi. Bütün evren gül kokusuna boğulsun istedim. Her yere dokundum.   Yetmedi tenimin her bir hücresine parmak uçlarımdan gül kokusu bıraktım.   Aldım birini...

Tanımadığım milyonlarca ses kulağımda titriyor Tenim bilmediğim tenlere bulaşıyor Benliğim bir yamaca sıkışmış tenimi ayırmaya çalışıyor Durmadan çalışan bir organı avuçluyorum önce — Biraz tenime bulayıp gökyüzüne yolluyorum Bakmadığım görmediğim onlarca yerde olamadığım gölgelerde...

Parmağımın ucunda milyonlarca kelebek kanat çırpıyor. Kulağımda bir nefes zaman diye haykırıyor. Ah zamansız kelebeğim, boşuna çırpma kanatlarını! Bir papatya üzerinde dinlenerek tamamla evreni.