köşem

Ben garip bir kadınım… Benimle ahbaplık
etmek isterseniz birçok şeylere tahammüle mecbur kalacaksınız…

 Sabahattin Ali

İşte benim köşem.

Bazı bazı anlar ya da bazı bazı geceler huzur bulduğum tek yer burası oluyor. Daktilomun başına geçip, bir kaç kelime için parmaklarımı vurunca tuşlara, işte aradığın yer burası uçucu diyorum. Uçma artık, dur ve yaz diyorum.  Kendime kendimden iyi gelen tek şey yazmak oluyor. Yazınca içimin huzuru havalanıyor. Benim sevgim, benim aşkım, benim umudum, benim aydınlığım ve benim karanlığım yazı! Yazınca ben ben oluyorum. Neden hep karanlığı yazıyorsun Kübra diye soruyorlar. Hepimizin içinde bir karanlık var biliyorum diye başlıyorum cümleme. Bazılarımız içinin karanlığından mutsuz. İçinin karanlığından utanan, nefret edenler var diyorum. Ben onlara yazıyorum. İçinin karanlığı ile yaşayan bir kadınım. İçimin karanlığı yüzüme vurmuyor, onu nerede nasıl kullanmam gerektiğini iyi biliyorum. Kendi huzursuzluğumu bir başkasının huzuruyla karşılaştırmam. Ama huzursuzluğumca huzurluyum. Güçsüzlüğümce mutluyum. İşte bu yüzden karanlığı yazıyorum. Kendi karanlığı ile barışmasını istediklerim var. Sizler de karanlığınıza bir adım atın. Onu tanıyınca eminim daha çok seveceksiniz. Barışmanız gereken bir karanlık sizi bekliyor. Utanmayın, korkmayın, kaçmayın. Karanlığa yakın durun. Yakın durun ki aydınlık sizi bulsun.