Kategori: Düşüşler

Ben gölgesinden geçenim, ruhunu parçalara ayırıp küllerini toprağa gömenim. Olamadığım yerlerde saçlarından asılı kalanım. Ben etimi kendime emanet edenim. Güneş ile yıkanıp, ay ile sevişenim. Ayaklarına ballar bulayıp evrene yapışanım. Kirpiklerine dikenler batırıp gözyaşıyla...

Yetişemediği yerlere bakmaktan korkanım… Elbette erişemediğin tepeler, dokunamadığın bulutlar olacak. Elbette inemediğin uçurumlar seni boşluğunda savuracak. Düşleyip, hayallerinde yaşattığın gökyüzü yine gökyüzü olarak kalacak. Zincirlere bağlansan, kafeslere kapansan da boşluğa düştüğün an –İşte o...

Bir boşluktur akıl loşluğunu gövdene bağlayan. Ertelediğin loş düşünceleri, karanlığa bulayan. Seslendikçe büyüttüğün çığlıkları içindeki boşluklara saran. Göremediğin, bakamadığın bir evrene bağlı değilsin. Çıkar bileklerindeki zincirleri, vur çivilere ellerini Akıt kanını damarlarından. Çek kokusunu...

Sizin o korktuğunuz uçurum, benim enkazım. Sizin o kaçtığınız boşluk, beni kanatlandıran tümsek. Şimdi yürüdüğüm çamurlu yolların toprağını sıyırıyorum dilimle. Toprağı tadıyorum. Toprağı yutuyorum, toprağa soyunuyorum. Korkmayın beni kabul edecek bir kuyu bulamadım daha....

Tutamadığın düşünceler dizilir durur karanlığın bir ucunda. Durulmayan kafanın, durdurulmayan tarafları kırar zincirlerini, saldırır beynine. Bir kaç sarsıntı ile korumaya çalışırsın benliğini. Bilemezsin ki durdurulamayanların gücünü. Benliğini saklasan, hatta acı zincirleri bağlasan nafile girerler...